Voorjaar 2009
Het eerste wat we doen is de half-cardanische oven met 2-pits gastoestel eruit halen. Hiervoor in de plaats komt een elektrische 4-pits keramische kookplaat. Hoewel ik liever inductie wilde, werd dit afgeraden vanwege de frequentie schommelingen van de aggregaat (dat zou problemen kunnen geven onder de 10KVa).
Omdat we vooral ’s avonds in een haven of voor anker zullen liggen en we maximaal voor 10 man moeten koken, kies ik voor een 4-pits kookplaat. Handiger om voor meer mensen te kunnen koken, maar hierdoor is er geen ruimte meer over om de nieuwe kookplaat half-cardanisch op te hangen (zodat deze recht blijft op de golven).
Daarom maak ik er verstelbare RVS slingerlatten langs, zodat we op zee toch kunnen koken.
Gelukkig krijg ik hulp van mijn vader (Ton Lemmers) die scheepstimmerman is geweest en al meerdere zeilschepen heeft ingetimmerd. Het idee is dat de oven en kookplaat makkelijk vervangen kunnen worden, maar dat het interieur er uitziet alsof er niks is aangepast.
Voor de overtochten maak ik daarna een makkelijk opbergbaar half cardanisch 2-pits kookplaatje, die meteen als back-up fungeert en ook op de omvormer kan werken, zonder aggregaat. Deze kan eenvoudig met 4 bouten op de slingerlatten worden vastgedraaid.
De reden dat dit merk zeiljacht relatief gunstig geprijsd is, komt door het slimme doordachte bouwproces van de werf. Omdat ik zelf op scheepswerven gewerkt heb, ken ik de werkwijze. Eerst wordt alles gedaan om de klant binnen te halen en na het tekenen van het contract wordt het concept tot het minimale uitgekleed om de winstmarge te verhogen.
Deze werf is daar heel goed in, de basis kwaliteit is goed en er is heel slim vooral veel op man-uren bezuinigd. Het interieur is zoveel mogelijk prefab assemblage. Dat betekend dat terwijl de romp gemaakt wordt, het interieur ook gemaakt wordt. Als vervolgens de romp klaar is en wordt omgedraaid, kan het interieur er zo ingeschoven. Dat betekend wel veel ruimteverlies tussen kasten en schotten. Zoals bij de meeste werven zijn de constructeurs zelf geen zeevarenden of zeilers en ontbreekt soms de logica. Daarom pas ik ook een aantal kastjes aan, want op de één of andere manier open ik altijd eerst het verkeerde kastdeurtje. Een deel maak ik open en ik maak er laatjes erbij. Zo wordt de ruimte beter benut voor het komaliewant (borden, glazen en bestek).
Ook pas ik gelijktijdig de kaartentafel aan. Tijdens het ophalen van de boot uit Spanje was al snel duidelijk geworden dat de navigatie hoek te klein was. De papieren zeekaarten (British Admirality) pasten niet op de kaartentafel, maar er was ook geen ruimte voor de pilots (navigatie boeken), met als gevolg dat als we overstag gingen, alles van tafel schoof.
Vergroten gaat heel makkelijk door het verwijderen van een vreemde onzinnige schuine rand en daarvoor in de plaats komt een houder voor de passer, parallel liniaal en pennen. Een extra opstaand randje aan de zijkant voorkomt dat de tafel zichzelf leegt bij elke manoeuvre en daarboven komt een boekenplank en glazenhouder. Om het geheel op zijn plek te houden laat ik een stalen pijp maken die meteen als handgreep dienst kan doen.
Onder de boekenplank maak ik later nog een kastje voor de printer en een tablet waar navionics (navigatieprogramma) op draait. Deze tablet staat los van de andere GPS kaartplotter buiten en is als ‘stand alone’ een mooie backup. Een ander voordeel is dat deze altijd geüpdatet kan worden via internet.
De laagste keukenkastjes zij erg ruim, maar het is elke keer vervelend om op je knietjes de pannendeksels etc. uit de bilge te moeten vissen, dus hier komen laatjes voor in de plaats.
Tijdens deze klussen komen we erachter dat het multiplex keukenblad aangetast is door inwatering langs de randen. Dat water is moeilijk tegen te houden, maar het hout is ook niet meer mooi te krijgen. Daarom giet ik het hele blad in de epoxy, uitharden duurt weken vanwege de lage temperatuur, maar het is resultaat is goed.
